Moeten ont-moeten..

Zoals ik laatst al schreef in ‘Food for thought..‘ is er terreur in mijn hoofd. Het is een worsteling van hopen maar niet teveel om mijzelf te beschermen en vrezen maar toch vechten om niet alleen maar fictieve problemen en tegenslag te vinden in mijn google-brein.

In een ultieme poging geestelijk stabiel te blijven, stel ik mijzelf de vraag: “wat wil je nou eigenlijk dat er zo meteen anders wordt?”

Een hele lastige vraag kan ik je melden. Ik weet niet eens meer hoe “normaal” is/was. Ik weet wel dat ik lang niet meer dezelfde ben als wie ik 7 jaar geleden was en dat ook nooit meer kan worden na alles wat er is gebeurd, ik zou het ook niet willen. deze variant van ‘ik’ is veel leuker!

Maar wat dan wel? En als ik daar zo een beetje in paniek in door graaf, komt ook de gedachte op, “wat als ze nou eens niks zien op die fMRI?” Als ik nou nog kleiner leef, nog strakker georganiseerd, nog meer rust, nog minder ‘geniet’ dingen..zou ik het dan beter redden?

Altijd als ik vastloop in de krochten van mijn brein is daar Krista. Gelukkig maar. Zij pikte er feilloos de kern uit. Dit is wat ik Cognitive FX ga vertellen als ze mij vragen wat ik het liefste wil verbeteren aan de kwaliteit van mijn leven. Ik wil in vrijheid keuzes kunnen maken.

Dus niet alles opgeven, mijn bioritme geweld aan doen, alle sociale activiteiten uitbannen, geen koffie, geen glaasje wijn omdat ik dan mogelijk niet in de ochtend maar pas halverwege de dag op ben. Ik wil niet ‘moeten ont-moeten’ maar kunnen kiezen om te ont-moeten. Als je mij nog volgens kan 😉

Nu moet ik alles laten om overeind te blijven maar wat ik het liefste wil is dat ik de controle terug krijg over de keuzes die ik kan maken.

Ik wil af van de tegenstelling die “moeten ont-moeten” automatisch met zich meedraagt. Het ‘moeten’ wat mijn kwaliteit van leven zoveel geweld aan doet, wat mij zo beperkt. Ik hoef en wil zelfs niet meer terug naar wat is geweest. Ik wil opnieuw in vrijheid keuzes kunnen maken. Ont-moeten omdat ik het wil, niet omdat het moet..